Maandag 30 september was mijn operatie dag. Ik moest 's ochtends al vroeg in het ziekenhuis zijn (7.15h) en had maar een uurtje geslapen. Was in het ziekenhuis iets vroeger dan verwacht en moest wachten voor de registratiebalie om open te gaan, er waren vrij veel mensen die zich aansloten in de wachtrij. Uiteindelijk heb ik me aangemeld en zat ik in de wachtruimte. Duurde een tijdje voor ik werd opgeroepen. Toen ik uiteindelijk opgeroepen werd maakte ik meteen kenbaar dat ik vergeten was mijn angst pilletje in te nemen dus ik kreeg er meteen een (yay). Ook werd mijn hartslag opgemeten en kreeg ik een rare onderbroek en een lelijke ziekenhuis jas die ik allebei aan moest trekken. Ik moest mijn haar nog in strakke vlechten maken want daar had ik 's ochtends geen tijd voor gehad om dat te doen, maar warempel, net toen ik mijn haar wilde vlechten kwam de meneer binnen die mij naar de pre-operatieve kamer ging rijden (dat was om 07.35h). Dus ik heb snel mijn haar wat rommelig gevlochten en ben op bed gaan liggen.
Eenmaal in de pre-operatieve ruimte kreeg ik mijn infuus door een aardige mevrouw. De meneer die vorig jaar mijn infuus had geprikt (en het zo'n pijn deed) zat naast me en ik vertelde haar hoe pijn mijn infuus vorig jaar deed, dus ze prikte het wat hoger op mijn arm. Op de een of andere manier lukte het niet helemaal met doorprikken dus deed uiteindelijk de meneer het weer die het vorig jaar gedaan had. Dit keer voelde ik niet zo'n pijn als de vorige keer. Wel had ik een kleine paniekaanval op een gegeven moment dus het pilletje werkte niet zo goed als ik had gewild (toen mijn verstandskiezen werden getrokken kreeg ik een angst pilletje die me zo mak als een lammetje maakte en alles voelde zacht binnen een minuut!!! ik wou dat ze me dat hadden gegeven). Daarna kwamen ze me al gauw ophalen om me naar de operatie kamer te rijden. Er waren twee mensen aanwezig die tegen mij begonnen te praten en een van hen plakte stickers op mijn borst en deed heel veel verband om mijn hoofd heen. Er kwamen er steeds meer mensen binnen, en op een gegeven moment werd er een kapje om mijn mond gedaan en voor ik het wist was ik zzzzz.
Registratie & Opname in het Ziekenhuis
Ons nieuwe thuis voor de komende 3 dagen!
Mijn infuus! Had extra mijn armen geschoren omdat ik wist dat
ze grote pleisters/tapes op mijn armen gingen plakken haha
Ik werd wakker omdat mensen zeiden "hey hallo word eens wakker! je hebt genoeg geslapen!". Er hing een grote klok tegen de muur tegenover mij en het was blijkbaar al 5 uur. LOL. Blijkbaar heb ik al die tijd geslapen. Ze zeiden dat ik te duf was om mijn kamer op te rijden en dat ze dachten dat het kwam door de angst medicatie, maar ik wist wel beter (1 uur slaap die nacht?). Ik kan mij verder niet zoveel herinneren. Ik was vooral veel aan het slapen volgens mij. Ik braakte ook steeds bloed. Mijn oma kwam nog op visite, op een gegeven moment was de chirurg er nog met zijn assistent... verder weet ik niets meer haha.
Super charmant, I know! (dat rode ding rondom mijn kin is overigens een icepack, niet bloed hehe)
De volgende dag kwam de assistent van de chirurg om 09.15h om mijn elastiekjes wat losser te zetten zodat ik wat beter kon ademen. Ik ben daarna in slaap gevallen en heb geslapen tot 11 uur. Die ochtend werd ook mijn bloed geprikt (of misschien was het gister? ik weet het niet meer) omdat ik steeds bloed braakte (ook al was het nu gestopt). Ik weet niet wat ze met mijn bloed hebben gedaan en wat ze precies hebben getest, maar het zal wel goed geweest zijn, want ik heb er verder niks meer over gehoord.
Om 12 uur kwam een zuster binnen en zei dat ik en mijn buurvrouw (zij had dezelfde operatie als mij gehad) niet meer mochten slapen en ze zette het raam open en het was zo koud in de kamer. Ik wilde gewoon slapen, laat me met rust stom mens; dacht ik. Kort daarna kreeg ik 5 verschillende medicaties die ik gewoonweg niet kon slikken, dus ik kreeg uiteindelijk zetpillen. Die dingen waren gigantisch overigens. Blijkbaar zou mijn zwelling het ergst toenemen deze nacht dus daar keek ik heel erg naar uit (not).
Om 12 uur kwam een zuster binnen en zei dat ik en mijn buurvrouw (zij had dezelfde operatie als mij gehad) niet meer mochten slapen en ze zette het raam open en het was zo koud in de kamer. Ik wilde gewoon slapen, laat me met rust stom mens; dacht ik. Kort daarna kreeg ik 5 verschillende medicaties die ik gewoonweg niet kon slikken, dus ik kreeg uiteindelijk zetpillen. Die dingen waren gigantisch overigens. Blijkbaar zou mijn zwelling het ergst toenemen deze nacht dus daar keek ik heel erg naar uit (not).
De medicatie die ze me gaven om te slikken VS de zetpillen, yikes
Omdat ik zo'n last had van slijm kwam een assistent binnen met zo'n zuig ding om wat slijm weg te halen, maar dat hielp helemaal niet. Het slijm waar ik het meeste last van had zat in mijn keel en daar kon ze niet bij. In ieder geval heeft ze het geprobeerd...
Ik heb trouwens ook veel verschillende zusters ontmoet. Sommige checkte en hielpen me meer dan anderen. Wat ik wel merkte was dat ze allemaal heel aardig waren in het begin, maar later op de dag werden ze chagrijnig en kortaf.
Iets wat ik wel vreemd vond was dat ik kort na de operatie kon praten, slikken, en zelfs kon drinken maar nu op de 2e dag kan ik dat niet meer? Het is vooral het slijm en zo die achter in mijn keel hangen denk ik maar dan nog... vreemd.
Ik heb trouwens ook veel verschillende zusters ontmoet. Sommige checkte en hielpen me meer dan anderen. Wat ik wel merkte was dat ze allemaal heel aardig waren in het begin, maar later op de dag werden ze chagrijnig en kortaf.
Iets wat ik wel vreemd vond was dat ik kort na de operatie kon praten, slikken, en zelfs kon drinken maar nu op de 2e dag kan ik dat niet meer? Het is vooral het slijm en zo die achter in mijn keel hangen denk ik maar dan nog... vreemd.
Een vriend van mij zei overigens dat ik eruit zie als een cabbage patch kid en voegde deze twee foto's toe:
Ik kan hem helaas geen ongelijk geven.
No comments:
Post a Comment