Toen ik gister in slaap viel werd ik wakker en dacht ik dat mijn beugel er uit was gevallen en raakte ik in paniek omdat de orthodontist vrijdag al op vakantie gaat en ik dacht "kan ik 'm nog wel repareren hoe gaat dat nu?" zoveel paniek! Bleek dus zo'n droom te zijn die je hebt als je half wakker bent half in slaap bent. Haha, zó dom!
Vanochtend werd ik wakker en was mijn mond erg droog. Ik had ook meer gekwijld dan normaal en mijn keel deed pijn van de droogte. Mijn tong deed ook pijn, maar dat komt denk ik omdat ie steeds tegen de beugel aan schraapt.
Ik probeerde thee te drinken maar dat was erg ongemakkelijk. De thee bleef veel boven in mijn beugel hangen; zelfs als ik mijn hoofd achterover deed voelde het niet fijn aan.
Ik had gisteren al ondervonden dat achteroverleunen met mijn hoofd het makkelijker maakte om te drinken. Ik heb gelukkig zo'n spuitfles van SPA die erg fijn is als ik wil drinken. Ik zak wat naar beneden op de bank, leun mijn hoofd tegen de leuning van de bank, en zo drink ik veel grote teugen. Eventjes een klein sipje ergens van nemen zit er niet echt meer in denk ik.
Ik had vanmiddag maar een pizza warm gemaakt. Ik wist niet echt wat ik moest eten en had ook nergens zin in. Ik wist in ieder geval dat pizza's lekker zijn dus ik dacht ik eet dat gewoon. Omdat de kaas op mijn pizza nep kaas is (omdat ik veganist ben) is het niet echt plakkerig of zo dus daar had ik verder geen last van met het eten. Wel duurde het me ontzettend lang om drie kleine stukjes weg te werken. Eten is niet leuk meer.
De rest van de dag heb ik niks gegeten. Alleen maar denken aan eten maakte mij vermoeid.
Mijn tong doet pijn omdat ik het steeds in rare bochten moet wringen als ik eet of als ik slik. Het is echt dood vermoeiend. Ik moest vandaag eigenlijk naar buiten maar ik wilde helemaal niet. Ik wil niet tegen mensen praten omdat ik me schaam. Mijn oma en mijn beste vriend zeggen dat het heel erg meevalt met mijn "spraakgebrek" maar ik hoor het zelf en het klinkt niet natuurlijk. Erg beschamend allemaal.
Gisteravond moest ik, voordat ik naar bed ging, ook een beetje huilen omdat ik me lelijk voel met dit monster ding in mijn mond; Ook praat ik niet normaal meer en ik kan niet eens meer lachen. Ik kan niet eten. Ik voel me een beetje gehandicapt. Ik weet natuurlijk dat het bij mij wel weer goed komt (daar gaan we dan wel vanuit haha). Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die weten hoe het is om twee armen te hebben of twee benen en er dan een te verliezen. Het klinkt misschien dramatisch maar ik heb het gevoel dat ik een depressie ga ontwikkelen over deze stomme beugel. Ik ben er wel wat meer vatbaar voor dan je gemiddelde Truus, maar toch voelt het alsof ik me aanstel.
Ik denk dat het niet echt te omschrijven valt tenzij je het zelf mee hebt gemaakt. Ik ga in ieder geval, na dit alles, mijn spuug doorslikken niet meer voor lief nemen haha. Misschien kunnen we er een feestdag van maken!
No comments:
Post a Comment