Dag 3: Hyrax Beugel

De eerste gedachte die ik had toen ik vanochtend wakker was "Hé heb ik dat kut ding nog steeds in mijn mond". Mijn mond was weer super droog toen ik wakker werd en dan vooral mijn gehemelte. In de ochtend probeerde ik thee te drinken maar dat kreeg ik moeilijk weg. Ik ben vooral bij water gebleven gedurende de dag. Later nog wat soya yogurt gegeten. Dat ging ook wel goed. Ik at als een hond haha.

Voor de rest van de dag wilde ik niet echt eten. Elke keer als ik aan eten dacht dan voelde ik me er niet fijn bij. Ik ging later nog naar de winkel en normaal koop ik altijd nog koekjes of zo; oreos bijvoorbeeld. Die eet ik dan gedurende de week als kleine tussendoortjes. Maar dat had ik zelfs niet meegenomen. Eten duurt zo lang met dit ding in mijn mond. Zelfs zoiets als een koekje eten duurt lang EN is vermoeiend.

Mijn tong doet ook nog steeds pijn. Aan de bovenkant van mijn tong heb ik kleine schaaf wondjes op  sommige plekken. Dat komt denk ik door de randjes van de beugel. Ik hoop dat dat gauw weer heelt. Praten gaat ook nog wel moeizaam. Sommige worden komen er heel gemakkelijk uit terwijl ik met andere woorden echt veel moeite heb. Ik kijk dan ook totaal niet uit naar de tijd dat ik dit ding moet gaan aandraaien. De pijn zal waarschijnlijk ondragelijk zijn + de ongemakkelijkheid van de beugel maakt het zeker géén feestje. Ik probeer de moed er wel een beetje in te houden maar dat gaat lastig lol. Gelukkig heb ik op dit moment geen vriendje want echt zoenen en zo zit 'm er denk ik ook niet in. Ik voel me dan ook totaal niet aantrekkelijk met dit mondstuk in. Het maakt niet zoveel uit als mensen het zien, het is gewoon letterlijk wanneer ik praat. Ugh. Ik hoop dat het de komende dagen wat beter gaat want ik voel me nu echt zo'n debbie downer :(

Ik heb wel achterhaalt dat eten soms beter gaat als ik een stukje zakdoek tussen mijn gehemelte en de beugel doe. Het probleem is namelijk dat, wanneer je slikt, het eten door de bovenkant van de beugel  glijdt en dan door je keelgat gaat. Hierdoor blijft eten vaak boven de beugel hangen of wil het eten letterlijk niet verder glijden waardoor je het moet duwen met je vinger of zo. Doordat ik een stukje zakdoek er tussen prop is er geen ruimte voor het eten waardoor mijn eten alleen maar over mijn tong, in mijn keelgat kan glijden. Dus als je veel moeite hebt met eten dat boven je beugel gaat zitten of zo, maak gewoon een propje van een zakdoek dat net groot genoeg is voor die open ruimte (zorg er wel voor dat ie niet te klein is) en je kunt eten! Soms wordt de zakdoek wel iets te nat en dan gaat ie krimpen en dan moet je er weer een nieuwe in doen. Ligt er aan hoe lang je eet. Ik raad ook aan om dit alleen te doen voor grote maaltijden en dit vooral niet te doen met kleine kinderen, omdat het zakdoekje gewoon los kan schieten natuurlijk en dan kan je 'm per ongeluk inslikken. Dat is natuurlijk gevaarlijk!

Verder zijn dit natuurlijk pas de eerste dagen van de hyrax en hoop ik dat het met verloop van tijd beter gaat. Ik zal zeker een eind post maken met mijn bedenkingen en tips hoe je dit stomme lompe ding ook kunt overleven!

Dag 2: Hyrax Beugel

Toen ik gister in slaap viel werd ik wakker en dacht ik dat mijn beugel er uit was gevallen en raakte ik in paniek omdat de orthodontist vrijdag al op vakantie gaat en ik dacht "kan ik 'm nog wel repareren hoe gaat dat nu?" zoveel paniek! Bleek dus zo'n droom te zijn die je hebt als je half wakker bent half in slaap bent. Haha, zó dom!

Vanochtend werd ik wakker en was mijn mond erg droog. Ik had ook meer gekwijld dan normaal en mijn keel deed pijn van de droogte. Mijn tong deed ook pijn, maar dat komt denk ik omdat ie steeds tegen de beugel aan schraapt.

Ik probeerde thee te drinken maar dat was erg ongemakkelijk. De thee bleef veel boven in mijn beugel hangen; zelfs als ik mijn hoofd achterover deed voelde het niet fijn aan.

Ik had gisteren al ondervonden dat achteroverleunen met mijn hoofd het makkelijker maakte om te drinken. Ik heb gelukkig zo'n spuitfles van SPA die erg fijn is als ik wil drinken. Ik zak wat naar beneden op de bank, leun mijn hoofd tegen de leuning van de bank, en zo drink ik veel grote teugen. Eventjes een klein sipje ergens van nemen zit er niet echt meer in denk ik.

Ik had vanmiddag maar een pizza warm gemaakt. Ik wist niet echt wat ik moest eten en had ook nergens zin in. Ik wist in ieder geval dat pizza's lekker zijn dus ik dacht ik eet dat gewoon. Omdat de kaas op mijn pizza nep kaas is (omdat ik veganist ben) is het niet echt plakkerig of zo dus daar had ik verder geen last van met het eten. Wel duurde het me ontzettend lang om drie kleine stukjes weg te werken. Eten is niet leuk meer.

De rest van de dag heb ik niks gegeten. Alleen maar denken aan eten maakte mij vermoeid. 

Mijn tong doet pijn omdat ik het steeds in rare bochten moet wringen als ik eet of als ik slik. Het is echt dood vermoeiend. Ik moest vandaag eigenlijk naar buiten maar ik wilde helemaal niet. Ik wil niet tegen mensen praten omdat ik me schaam. Mijn oma en mijn beste vriend zeggen dat het heel erg meevalt met mijn "spraakgebrek" maar ik hoor het zelf en het klinkt niet natuurlijk. Erg beschamend allemaal.

Gisteravond moest ik, voordat ik naar bed ging, ook een beetje huilen omdat ik me lelijk voel met dit monster ding in mijn mond; Ook praat ik niet normaal meer en ik kan niet eens meer lachen. Ik kan niet eten. Ik voel me een beetje gehandicapt. Ik weet natuurlijk dat het bij mij wel weer goed komt (daar gaan we dan wel vanuit haha). Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die weten hoe het is om twee armen te hebben of twee benen en er dan een te verliezen. Het klinkt misschien dramatisch maar ik heb het gevoel dat ik een depressie ga ontwikkelen over deze stomme beugel. Ik ben er wel wat meer vatbaar voor dan je gemiddelde Truus, maar toch voelt het alsof ik me aanstel.

Ik denk dat het niet echt te omschrijven valt tenzij je het zelf mee hebt gemaakt. Ik ga in ieder geval, na dit alles, mijn spuug doorslikken niet meer voor lief nemen haha. Misschien kunnen we er een feestdag van maken!

Dag 1: Hyrax Beugel

Vandaag heb ik mijn hyrax expander/kaakverbredingsbeugel gekregen. O. Mijn. God. Het is erger dan ik dacht. Ik haat het ding zo erg. Ik raak er vast wel (een beetje) aangewend in de komende dagen maar toch... Deze beugel komt met zoveel nare "bijwerkingen" waar ik niet op had gerekend. Ik moet hier dan maar mee leren leven voor de komende maanden. Waarom is mij hier niets over verteld?!?!? Misschien had ik betere research moeten doen. Aaaaaaaaaah.

Ik kwam vandaag dus bij de orthodontist en het was meteen mijn beurt. Ik hoorde dat de voorgaande assistente die mijn elastiekjes had geplaatst een ongeluk had gehad. Ze was nu thuis met een lichte hersenschudding of zo. De assistente die ik nu had vond ik wel iets beter dan de andere, want ze leek meer gestructureerd en niet zo'n warhoofd. Ze stelde me fijn op mijn gemak. Ze vroeg me wel meteen of ik iemand had meegenomen omdat iemand anders mijn "beugel" moet aandraaien en dat moest ze voordoen. Ik zei dat niemand mij dat had verteld dus moest ik gauw mijn oma bellen om te vragen of ze kon komen. Zo dom! Ik was helemaal naar de orthodontist gefietst terwijl mijn opa en oma mij gewoon hadden kunnen brengen met de auto omdat ze toch mee moesten. Zucht.

Gelukkig kon de assistant gewoon mijn beugel plaatsen terwijl we op mijn opa en oma wachtte. Eerst haalde ze mijn elastiekjes er uit en maakte ze mijn tanden schoon. Toen gingen we mijn "beugel" proef plaatsen; ze klikte 'm om mijn tanden heen en toen moest ik een paar keer dicht bijten zodat ie goed vast zat. De beugel zat goed en paste dus ze haalde hem uit mijn mond om er nu lijm op te doen zodat ze 'm er echt in kon doen. Het hele process werd dus weer herhaald alleen deze keer met lijm. Nadat ie goed vast zat, gebruikte ze dat blauw lamp dingetje zodat de lijm goed opdroogde. Daarna verwijderde ze restjes lijm en mocht ik spoelen!

Kort daarna kwamen mijn opa en oma aan; blijkbaar waren ze naar het ziekenhuis gegaan want ze dachten dat de orthodontist daar zat (oeps!). De assistente liet zien hoe je mijn beugel moest aandraaien. Mijn oma probeerde het daarna zelf en het ging goed dus kon ze weer gaan! Dank je wel iig oma haha. 

Ik moest daarna even wachten op de orthodontist. Hij keek naar de beugel; zag er goed uit. Hij vertelde me dat de kaakchirurg mij zou vertellen hoe vaak ik 'm zou moeten aandraaien. Dit wordt waarschijnlijk gedaan bij mijn controle (een paar dagen) na mijn operatie. Mijn bovenkaak moet namelijk eerst helen voordat ik 'm ga verbreden met de beugel.

Mijn eerste gedachte toen de beugel in mijn mond geplaatst werd was "wow het is gigantisch". Het is heel intimiderend om zo'n gigantisch metalen ding in je mond te hebben. Ik voel me net een cyborg!! Maar dan een super niet coole cyborg!!! 

Ik merkte ook dat mijn tong niet goed wist wat ie moest doen. Ik begon meteen meer speeksel aan te maken en toen ik probeerde te praten tegen de orthodontist merkte ik dat ik sommige woorden niet goed kon uitspreken! Wat een nachtmerrie!!! Toen ik een vervolg afspraak moest inplannen kon ik "veertien" niet uitspreken en voelde ik me zo dom. Een paar dagen geleden at ik als een verstandelijk gehandicapt schaap, nu praatte ik er als een!

Op de fiets naar huis praatte ik met mijn beste vriend aan de telefoon en hij moest zo hard lachen dat ik sommige dingen niet kon uitspreken. Gelukkig waren er bijna geen andere fietsers op de weg dus oefende ik om woorden uit te spreken. De woorden waar ik moeite mee had bleef ik herhalen totdat het een beetje oké klonk. Zo raar! Ik kon ook niet goed slikken en dat kan ik trouwens nog steeds niet. Wanneer ik wil slikken moet ik mijn tong achter de beugel plaatsen en dan kan ik slikken. Aaaaah, zo vervelend. En omdat ik meer speeksel aan maak moet ik zo vaak slikken. Dit is verschrikkelijk...

O nee, moet toch weer terug naar de orthodontist

Ik was vergeten te vertellen dat toen ik die elastiekjes om mijn kiezen kreeg, één kies te dicht op de andere kies stond. Daardoor zou een elastiekje niet passen. De orthodontist assistent heeft toen een metalen ringetje rondom mijn kies gedaan. Gister had ik wat tagliatelle pasta gemaakt met tomaten saus en veganistische tonijn. Het gerecht zelf was een beetje olierig (dat is vast geen woord haha), dus terwijl ik moeite had om te eten, omdat mijn kiezen nog steeds gevoelig waren, voelde ik iets aan de linkerkant van mijn mond (waar het metalen ringetje was geplaatst). Ik dacht er niet veel van en besloot een tweede bord op te scheppen van mijn favoriete Italiaans-geïnspireerde gerecht. Terwijl ik bezig was met mijn tweede bord voelde ik weer iets in mijn mond. Ik voelde met mijn tong en het voelde niet goed en voordat ik het wist viel het metalen ringetje er uit. Ik wist het gelukkig nog net uit mijn mond te vissen voordat ik het doorslikte!

Vanmorgen heb ik dus meteen de orthodontist gebeld. Ik moest toevallig papieren tekenen die ochtend voor mijn nieuwe appartement in de stad waar mijn orthodontist zit! Ik had gehoopt dat ik een afspraak kon krijgen ergens kort na mijn papieren-tekenen afspraak, maar helaas. Ik moest een uur wachten. Maar dat maakte niet uit! Het is gelukkig een goede stad om Pokémon Go te spelen.

Toen ik bij de orthodontist was en ik ging liggen in de stoel, werd ik geholpen door een assistente die ik nog nooit had gezien. Ze leek nog best wel jong, en ze was aardig. Toen ik haar vertelde wat er gebeurd was zei ze meteen "Ja, en dat is dus de reden waarom ik nooit die metalen ringetjes gebruik; ze blijven nooit zitten.". Als je dus ooit elastiekjes om je kiezen moet hebben, zorg dan dat ze nooit metalen ringetjes plaatsen! Enfin, ze gebruikte wat flosdraad om het elastiekje in mijn mond te plaatsen en binnen 2 seconden stond ik alweer buiten. Zo snel!

Mijn tanden zijn nog steeds een beetje gevoelig, maar ik voel het bijna niet meer. Ik ben nu wel gewend aan het gevoel van de elastiekjes. Ze zijn niet meer zo vervelend als ze eerst waren. Volgende week woensdag krijg ik mijn "verbreder beugel". Dus ik denk geen posts tot dan!

Verbreden bovenkaak beugel voorbereiding (hyrax)

Voordat ik mijn dubbele kaakoperatie krijg moet mijn bovenkaak verbreed worden. Dit wordt gedaan met een "hyrax palatal expander" beugel. Het probleem is alleen dat mijn kaak volgroeid is, dit betekend dus dat het niet zomaar verbreed kan worden met de beugel. Normaal als je jonger bent dan is je bovenkaak nog zwak en dan kan het nog makkelijk hervormd worden. Nu zal ik dus eerst een operatie moeten ondergaan die mijn bovenkaak verzwakt, zodat de beugel zijn werk kan doen.

Hier is een animatie filmpje over de beugel en de operatie en hoe dat er uit ziet en in zijn werk gaat (niets bloederig of smerig te zien of zo het is zo'n animatie instructie video):

Hier is ook een website waar je iets meer informatie kunt lezen.

En hier is een quote van een Engelse-talige website die ik vertaald heb naar het Nederlands die in het kort verteld wat de beugel inhoudt en wat het doet:

Een expander is op maat gemaakt voor elke individu en past over verschillende bovenkiezen. Het apparaat heeft twee helften die in het midden met een schroef zijn verbonden. Om het apparaat te activeren, draai je eenvoudig met een speciale sleutel de schroef elke dag (of vaker) aan. Dit geeft spanning op de kruising van de twee palatale botten, waardoor ze geleidelijk uit elkaar bewegen. Zodra het gewenste resultaat is bereikt, zal het apparaat nog even blijven zitten zodat nieuw bot kan groeien in de opening en om zeker te weten dat de verbreding solide is. Over het algemeen worden expanders 3 tot 6 maanden gedragen.

Gisteren ben ik naar de orthodontist geweest om gips te happen zodat ze een afdruk hebben van mijn tanden zodat de beugel op maat gemaakt kan worden. Om er zeker van te weten dat mijn beugel past hebben ze kleine elastiekjes om mijn bovenkiezen heen gedaan zodat er wat ruimte komt tussen mijn tanden zodat de beugel past. De elastiekjes zijn enorm vervelend! Soms weet ik niet of er voedsel tussen mijn tanden zit of dat het de elastiekjes zijn. De elastiekjes geven ook een drukkend gevoel, maar dat is natuurlijk het doel ook; de elastiekjes zitten er om mijn kiezen een beetje van elkaar af te duwen. 

De assistente van de orthodontist vertelde mij dat als er een van de elastiekjes kapot gaat ik weer terug moet om een nieuwe te plaatsen. Ik hoop echt dat er geen kapot gaan. Mijn orthodontist zit in een kleinere stad naast mijn dorp en omdat we die hittegolf nu hebben heb ik echt geen zin om daar heen te gaan om een stom elastiekje te vervangen.

Volgende week krijg ik dan dus mijn "hyrax palatal expander" en dan worden de elastiekjes ook verwijderd. Wat vervelend is is dat mijn operatie pas op 2 Augustus(!!!!) is. Dat betekend dus dat ik rond moet lopen met dit stomme ding in mijn mond terwijl het niets doet voor bijna een hele maand extra!! Het is ook best dom hoe dit gebeurd is, want het had makkelijk anders kunnen zijn maar goed; Toen ik een afspraak maakte voor mijn operatie in het ziekenhuis hebben ze er geen rekening mee gehouden dat mijn orthodontist met vakantie ging. Dat irriteerde mij dus wel een beetje, want ik kwam er ook pas achter dat mijn ortho op vakantie ging toen ik hem belde voor een afspraak. Ik kon toen de operatie al niet meer verzetten (ik moest dan weer lang wachten en dat wilde ik niet). Maar goed, wat doe je er aan. Wat gebeurd is is gebeurd.

Gisteren, een paar uur nadat ik thuis kwam van de orthodontist, heb ik geprobeerd wat chips te eten. Dat deed zo'n pijn!! Ik moest heel voorzichtig kauwen omdat mijn tanden zo gevoelig waren door de elastiekjes. Misschien had ik beter van de chips af kunnen blijven, maar ik had er hele erge trek in dus ik heb gewoon door gegeten. Oops... Ik kauwde als een verstandelijk gehandicapt schaap en ik dacht bij mezelf "als dit al oncomfortabel voor mij is...?" Ik kijk in ieder geval niet uit naar alles wat komen gaat!

Mijn eerste post

Ik heb gemerkt dat er niet veel (of geen?)  blogs zijn in het Nederlands over het hebben/krijgen van een kaakoperatie. Toen ik zelf onderzoek deed naar kaakoperaties heb ik veel hulp gehad aan Engelstalige blogs. Wanneer ik informatie wilde vinden in het Nederlands kwam ik alleen maar op fora terecht of websites van ziekenhuizen. Daarom heb ik het op mijzelf genomen om een blog te beginnen over... you guessed it... mijn (dubbele) kaakoperatie.

Het begon allemaal vorig jaar toen ik besloot dat ik een kaakoperatie wilde. Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad dat er iets mis wat met mijn gezicht, dat ik er niet zoals anderen uitzag. Daarnaast had (heb) ik ook problemen die anderen niet hadden die dus met mijn scheve gebit te maken hebben (zoals bijvoorbeeld 's ochtends wakker worden in een poel van kwijl omdat je met je mond open slaapt). Ook heb ik gemerkt dat de laatste twee jaar mijn voortanden meer naar voren zijn gaan groeien. Dit alles, en nog wel meer, heeft mij overgehaald om een kaakoperatie uit te laten voeren.

Toen ik 11 of 12 was heb ik mijn eerste beugel gekregen. Misschien zelfs jonger? Ik weet het niet precies meer. Ik had extreem scheve tanden maar gelukkig hebben al mijn beugels deze weer recht weten te zetten. Na jaren verschillende beugels te hebben gedragen was ik er dus vanaf, want mijn tanden konden niet rechter staan. Toch had ik nog een open beet. Mijn orthodontist vertelde mij dat als ik dit goed wilde zetten ik een kaakoperatie moest overwegen. Alleen al denkend aan een kaakoperatie schudde ik gewelddadig mijn hoofd heen en weer en zei ik "vaarwel" tegen mijn orthodontist, hopend dat ik hem nooit meer hoefde te zien.

Maar helaas is het wat anders gegaan. Ongeveer twee jaar later, na mijn laatste beugel, begon ik erg kritisch te worden over mijn uiterlijk. Ik denk dat het allemaal begon met een opmerking die een jongen over mij maakte. Deze jongen was destijds een vriendin van mij aan het daten. Hij zei iets van dat mijn "gezicht er raar uit zag". Ik voelde mezelf altijd al een beetje anders dan anderen, maar nooit had iemand het zo verwoord. Dit resulteerde in obsessief gedrag waar ik uren naar mijn spiegelbeeld zat te staren, ik constant foto's van mezelf aan het ontleden was, om er achter te komen waar precies de "fout" in mijn gezicht zat. Ik kwam tot de conclusie dat het mijn neus was. Wat anders kon het zijn? Ik heb mijn neus altijd stom gevonden. Ik dacht altijd dat ik een Tom Cruise neus had; alsof een slechte beeldhouwer 'm random in mijn gezicht had gesmeten. Maar een neuscorrectie wilde ik niet. Ik ben geboren met deze neus, en zo lang er niks mis mee is medisch gezien, ga ik er ook niks aan veranderen. Maar toch had ik in mijn achterhoofd nog de gedachte dat het iets anders dan mijn neus was. Ik wist gewoon niet wat het was dus ik heb het daar maar bij gelaten.

Met die gedachte in mijn hoofd kreeg ik een paar jaar later het idee dat er iets mis was met mijn kaak. Ik heb ADD dus mijn brein maakt soms connecties die ik zelf niet eens begrijp. Ik weet niet meer goed hoe ik uiteindelijk op deze gedachtegang kwam, maar ik ben uiteindelijk dingen gaan googlen en kwam op een blog van een Aziatisch meisje die een dubbel kaak operatie had ondergaan en daarover een online blog bij hield. Alle problemen die zij opnoemde, de gezichtsvreemdheid, echt alles, kwam overeen met hoe ik mezelf ervoer. Ik voelde me zo opgelucht! Ik was er eindelijk achtergekomen wat er "verkeerd" met mij was. Ik heb haar hele blog die dag gelezen, en heb haar blog nog dagen in een tab open gehad. Maar toen ik zelf over een kaakoperatie nadacht kreeg ik de kriebels dus heb ik haar blog weggeklikt en de gedachte van een kaakoperatie en het verbeteren van mijn "rare" gezicht uit mijn hoofd proberen te zetten.

Een of twee jaar later na mijn ontdekking kreeg ik veel last van mijn voortanden die opeens naar voren waren gegroeid. Ik kon al nooit mijn mond normaal sluiten door mijn open beet maar nu zaten mijn voortanden dus ook in de weg. Dit was vooral vervelend wanneer ik aan het praten was of aan het eten. Mijn voortanden rusten nu permanent op mijn onderlip en het is zo vervelend.

Met deze gedachte begon ik weer te googlen en vond ik meerdere kaakoperatie blogs. Na het lezen van velen en het bekijken van voor-en-na foto's heb ik besloten om de nodige stappen te zetten om ook een kaakoperatie uit te voeren. Ergens voor het nieuwe jaar heb ik een afspraak gehad met mijn tandarts om voor een doorverwijzing te vragen naar de orthodontist. Die heb ik gekregen, en heb dus zelf meteen een afspraak gemaakt met de orthodontist. Met hem heb ik kort besproken wat mijn problemen waren en hij heeft vervolgens een afspraak gepland met hemzelf en de kaakchirurg om mijn kaak te inspecteren en de volgende stappen te bepalen. In januari 2018 heb ik deze afspraak gehad en het volgende was geconstateerd: verticale gelaatsgroei, mandibulaire hypoplasie, maxillaire hyperplasie, transversale discrepantie tandbogen, anterieure open beet in the front.

Alleen met een kaakoperatie kunnen deze problemen worden verholpen, ik moest alleen nog een groen licht krijgen van mijn ziektekostenverzekering. Ik dacht dat mijn orthodontist of de kaakchirurug contact met mij zou opnemen zodra mijn aanvraag was goedgekeurd om een vervolg afspraak te maken. Maar na 3 maanden hoorde ik nog steeds niks dus heb ik zelf maar gebeld. Bleek dus dat het allang was goedgekeurd. Nja... miscommunicatie denk ik dan, kan gebeuren. Fast forward, ik heb mijn eerste operatie 2 augustus al! En deze blog wordt een soort van dagboek waar ik mijn ervaringen over mijn operatie bij hou. Ik hoop dat ik hiermee mensen kan helpen!